Op een aantal weblogs werd onlangs gepleit voor versoepeling van de redactionele ethiek. Marketingfacts begon met het oproepen voor een commercielere redactie [1] (niet gek, het is een platform voor marketeers). Daarna begon ook het insiderweblog voor journalisten, de Nieuwe Reporter, een discussie over de verhouding tussen redactie en commercie [2]. Sinds kort maak ik ook zelf deel uit van een redactie en ik hang net als in mijn ‘commerciele periode’ nog steeds de zelfde redenering aan:
Nu ben ik al een tijd een fervent lezer van Frankwatching [3] en Marketingfacts [4]. Maar ik merk dat ik ze minder interessant begin te vinden. En nu was ik een weekje weg en toen kwam ik terug en ging ik eens door mijn RSS feeds. En ineens besefte ik waarom ik het minder leuk vind. Het begint te lijken op die zouteloze sponsored magazines. Er wordt redelijk kritiekloos verslag gedaan van evenementen. Persberichten van onderzoeksbureau’s worden als waar gepresenteerd. Schrijvers proberen hun bedrijf of expertise in de kijker te krijgen. Ik mis de verrassende sites die ik nog niet kende, trendcijfers van onafhankelijke bureau’s en objectieve recensies van evenementen.
De vraag is, ben ik een zure redacteur geworden of is het echt een trend?
- Tweet [14]
